انتظار ندارید که ماشینتان بدون تعویض روغن موتور، 100،000 کیلومتر راه برود، پس چرا توقع دارید که سلامت بدنتان بدون قوت لازم تامین شود؟ با به کار گیری عادات زیر در زندگی روزمره تان، سلامت عمومیتان را تضمین کنید.
8 لیوان در روز آب بنوشید
سالیان سال است که سعی دارند این عادت سالم را د رمغز ما فرو کنند اما هنوز هم آن را رعایت نمی کنیم. واقعیت این است که باید در روز به اندازه کافی آب بنوشید. برحسب اینکه کجا زندگی می کنید (در نواحی خشک یا بارانی)، نیاز شما به آب کمتر و بیشتر می شود. اگر زیاد ورزش می کنید و حین ورزش زیاد عرق می کنید، به آب بیشتری نیاز دارید. درغیر اینصورت روزی 8 لیوان آب برای شما کافی است. مصرف آب شما باید آنقدر باشد که ادرارتان کاملاً شفاف باشد. با مصرف آب کافی، آب مورد نیاز برای تنظیم دمای بدن، تصفیه مواد زائد، و حمل اکسیژن و موادمغذی به سلول ها و غیره تامین می شود.
در روز 10 وعده از میوه ها و سبزیجات استفاده کنید
ممکن است به نظرتان زیاد برسد، اما وعده ها را باید بشمارید نه تعداد سیب و پرتقال هایی که میخورید. 10 وعده در روز یعنی حدود 5 فنجان میوه و سبزیجات. مثلاً یک سیب کامل را می توانید در دو وعده بخورید. یک فنجان اسفناچ پخته هم دو وعده به حساب می آید. در آخر، باید در هر وعده غذایی و بعنوان میان وعده و تنقلات از میوه ها و سبزیجات استفاده کنید.
تحقیقی که در دانشگاه هاروارد انجام گرفت، نشان می دهد که افرادیکه 5 تا 8 وعده در روز از میوه ها و سبزیجات استفاده می کنند، %30 کمتر از سایرین دچار حملات قلبی می شوند. همچنین میوه ها و سبزیحات انرژی لازم را برای بدنتان فراهم کرده و به تثبیت وزنتان هم کمک می کند.
30 دقیقه در روز پیاده روی کنید
بدن شما جزء تنها دستگاه هایی است که با استفاده بیشتر تقویت می شود. کمی در مورد آن فکر کنید: هر دستگاه دیگری که فکر کنید، با استفاده بیشتر، تحلیل می رود اما شما با ورزش و تحرک احساس بهتری پیدا می کنید، قوی تر می شوید و راحت تر نفس می کشید.
پیاده روی درواقع یکی از ساده ترین و راحت ترین عادات سالمی است که می توانید وارد زندگیتان کنید. برای وارد کردن زمان بیشتر برای پیاده روی در روز، می توانید اتومبیلتان را کمی دورتر از محل کار پارک کنید و بقیه راه را پیاده بروید و برگردید. مطالعات نشان می دهد که پیاده روی سلامت قلبی-عروقی شما را افزایش می دهد و طول عمرتان را بیشتر میکند.
سه زنگ تفریح در روز داشته باشید
خیلی سخت است که بخواهید صبح تا شب مدام مشغول کار باشید، با ایجاد چند وقفه بین ساعات کار می توانید استرستان را پایین بیاورید و این مسئله جداً به سلامتتان کمک می کند. همه ما می دانیم که کار استرس می آورد، و وقتی که استرس پیدا می کنید، کورتیزول در خونتان بالا می رود تا بدنتان را برای موقعیتی پرفشار آماده کند. این مسوله باعث آسیب رسانی به سیستم ایمنی بدن، دستگاه گوارش، و دستگاه تناسلی می شود. اگر واقعاً استرس داشته باشید، بدنتان آدرنالین ترشح می کند که فشار خون را بالا برده و ضربان قلب را زیاد می کند. با مرور زمان، بالا بودن مداوم کورتیزول و آدرنالین مشکلات جدی را برای سلامتی شما به همراه خواهد داشت. پس هر از چند گاهی از پشت کاپیوترتان بلند شوید و در هوای آزاد نفس عمیق بکشید.
فقط یک عدد شیرینی در روز بخورید
اگر ذائقه تان شیرین است، سعی کنید آن را کنار بگذارید. قند سرشار از کالری است و معمولاً چربی هم در خود دارد (به شکل شیرینی و شکلات) که آنهم سرشار از کالری است. بعلاوه، قند (و وزن) زیاد در طول زندگی می تواند منجر به دیابت نوع 2 شود که بیماری بسیار خطرناک است و عواقب جدی را برای سلامتیتان به همراه دارد. پس تا می توانید کمتر شکلات و شیرینی مصرف کنید.
در هفته فقط یک بطری کوچک نوشابه بنوشید
نوشابه می تواند عوارض جدی را برای سلامتیتان به همراه داشته باشد. اول اینکه کالری خالص است—شکر بدون هیچ ماده مغذی. و این کالری ها هیچ جا نمی روند مگر دور شکمتان. دوم اینکه اکثر نوشابه ها حاوی مقدار بالایی فروکتوز شهد ذرت هستند که شهد بسیار شیرینی است که قند خونتان را بالا می برد و باعث می شود کبد موادشیمیایی بیشتری برای بستن رگ های خونی تولید کند.
دو بار در روز دندانهایتان را مسواک کنید و از نخ دندان استفاده کنید
اگر قرار باشد بعد از هر غذا مجبور شوید که دندانهایتان را مسواک بزنید، لذت بردن از سلامت جسمی برایتان کار دشواری خواهد بود. خوب است که هر روز دندانهایتان را مسواک بزنید و از نخ دندان استفاده کنید. بااینکار می توانید تا پایان عمرتان کباب به دندان بکشید و بلال گاز بزنید. همچنین مطالعات نشان می دهد که باکتری های موجود در دهان نقش مهمی در بیماری های قلبی ایفا می کنند. بالا بودن مقدار باکتری های موجود در دهان، احتمال ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی را افزایش می دهد.
سالم زندگی کنید
کمی مراقبت و توجه، فواید خیلی زیادی را برایتان به ارمغان می آورد. کارهایی که در این مقاله به آنها اشاره کردیم، ممکن است به نظرتان آزار دهنده و سخت بیاید اما مطمئن باشید که سلامت شما را تضمین می کند و عمرتان را هم بیشتر می کند. خوب غذا بخورید، خوب ورزش کنید و استرستان را هم از بین ببرید، تا شاد و سالم زندگی کنید.
کم خونی انواع مختلفی دارد. کم خونی وضعیتی است که در آن مقدار گلوبول های قرمز خون برای تامین نیاز اکسیژن بدن با کمبود مواجه می شود. دریافتن انواع مختلف این نوع بیماری می تواند به تشخیص علائم و پیشگیری از آن به شما کمک کند.
کم خونی ناشی از کمبود آهن
کمبود آهن وضعیتی است که در آن میزان آهن موجود در جریان خون بسیار کم میشود. این نوع کم خونی بیشتر بین نوجوانان و خانم ها قبل از دوره یائسگی متداول است. از دست رفتن خون به خاطر عادت های ماهیانه طولانی، خونریزی های داخلی از معده و روده و یا اهداء خون به مقدار زیاد می تواند با این بیماری در ارتباط باشد. از دلایل دیگر این بیماری می توان به عادات بد غذایی و یا بیماری های روده ای شدید اشاره کرد.
علائم و نشانه ها:
1. رنگ پریدگی
2. سردرد
3. تحریک پذیری
علائم و نشانه های نوع شدیدتر این کم خونی:
1. تنگی نفس
2. تشدید ضربان قلب
3. شکننده شدن موها و ناخن ها
درمان این نوع کم خونی معمولاً از طریق مصرف مکمل های غذایی آهن و داروهای رژیمی صورت می گیرد.
کم خونی ناشی از کمبود اسید فولیک
این نوع کم خونی به خاطر کمبود اسید فولیک، یکی از انواع ویتامین های B، در جریان خون بدن ایجاد می شود. این مشکل معمولاً به خاطر مصرف ناکافی اسید فولیک، که بیشتر در سبزیجات یافت می شود، اتفاق می افتد. مصرف بی رویه مشروبات الکلی نیز می تواند در این نوع کم خونی دخیل باشد. طی دوران بارداری یا کودکی که اسید فولیک بیشتری توسط بدن مصرف می شود، ممکن است این بیماری بروز کند. همچنین ممکن است بعنوان یکی از عوارض جانبی سایر مشکلات و اختلالات خونی ایجاد شود.
علائم و نشانه ها:
1. ضعف
2. خستگی
3. زوال حافظه
4. تحریک پذیری
می توان با مصرف موادغذایی که حاوی اسید فولیک باشند مثل جگر گاو، مارچوبه و لوبیای قرمز از این بیماری جلوگیری کرد.
کم خونی بدخیم
این نوع کم خونی معمولاً در افراد بین 50 تا 60 ساله اتفاق می افتد و به خاطر کمبود ویتامین B12 ایجاد می شود. این بیماری ممکن است ارثی باشد اما برخی از انواع این بیماری می تواند به خاطر بیماری ها و مشکلات خودایمن بدن باشد. افرادیکه دچار بیماری های خودایمن هستند، بیشتر در معرض ابتلا به کم خونی مهلک و بدخیم قرار دارند.
علائم و نشانه ها:
1. خستگی
2. تنگی نفس
3. تپش قلب
4. بیحسی و کرختی شدید
کم خونی ناساختنی
کم خونی آپلاستیک به خاطر کمبود یا فقدان گلوبول های قرمز خون در بدن ایجاد میشود. این مشکل ممکن است به خاطر جراحت هایی که در آن بافت های سازنده خون در مغز استخوان از بین می رود. به این دلیل، بیمار قادر به مقابله با بیماری ها نیست و خونریزی زیادی خواهد داشت.
علائم و نشانه ها:
1. بیحالی و سنگینی
2. رنگ پریدگی
3. لکه های خونریزی زیرپوستی
4. خونریزی
5. تشدید ضربان قلب
6. عفونت
7. نارسایی قلبی وابسته به تراکم
بروز این نوع کم خونی دلیل قطعی ندارد اما گفته می شود به خاطر برخی سموم و یا ویروس هپاتیت ایجاد می شود.
کم خونی یاخته داسی
این نوع کم خونی طبیعتی ارثی دارد و درنتیجه یک نوع غیرعادی از گلوبول های قرمز خون ایجاد می شود. کم خونی یاخته داسی بیماری خطرناک و کشنده است و هیچ راه پیشگیری برای آن وجود ندارد.
علائم و نشانه ها:
1. حملات درد در دست ها، پاها و شکم
2. زرد شدن سفیدی چشم
3. تب
4. خستگی مزمن
5. تشدید ضربان قلب
6. رنگ پریدگی
مشکلات این بیماری شامل ایجاد زخم هایی در پاها، شوک، خونریزی بینی، و مشکلات و اختلالات استخوانی می باشد.
زیاد شدن گویچه های سرخ یا پلی سیتمی حقیقی
این بیماری بیشتر در مردان میانسال اتفاق می افتد و در آن گلوبول های قرمز و سفید خون و پلاکت های خونی افزایش می یابند. در این بیماری تولید این گلوبول ها سرعت پشمگیری پیدا می کند و سلول های مغزاستخوان زودتر از حالت عادی بالغ می شوند. علت این بیماری هنوز ناشناخته است.
علائم و نشانه ها:
1. ارغوانی شدن رنگ پوست
2. قرمز شدن چشمها
3. سردرد
4. گیجی
5. بزرگ شدن طحال
گرچه ممکن است علائم و نشانه های کم خونی کمی دشوار باشد اما خوشبختانه می توان گفت که اکثر انواع آن را می توان از طریق دارو و ایجاد تغییر در رژیم غذایی به طور موثری کنترل کرد.
واریس
سیاهرگ، یک رگ خونی است که خون را در تمام نقاط بدن حمل می کند. به طور طبیعی، این سیاهرگ ها کار خود را مانند یک دستگاه پمپ سالم و خوب روغنکاری شده انجام می دهند، اما گاهی اوقات این رگ ها شکسته شده و جریان خون غیرعادی خواهد شد.
مطمئن هستم که اکثر ما کسانی را می شناسیم که در قسمت های پایین و قوزک پا دچار گشاد شدن و پیچیده شدن رگ های خونی هستند که واریس نام دارد.
واریس می تواند در هر قسمت بدن ایجاد شود اما در قسمت های پایینی بدن متدول تر است.
این سیاهرگ ها ممکن است به خاطر عوامل ژنتیکی به این صورت درآیند اما این تنها دلیل آن نیست. از عوامل مهم دیگر در بروز واریس می توان به بارداری و یا ایستادن های طولانی مدت اشاره کرد. چاقی نیز می تواند در این زمینه نقش داشته باشد. فشار ناشی از وزن اضافه نیز می تواند منجر به ایجاد واریس و شکسته شدن رگ های خونی شود.
علائم و نشانه های واریس نه تنها رگ های بدمنظر طناب شکل است، بلکه دردها و گرفتگی های مداوم، ورم و خستگی پس از مدتی سرپا ایستادن نیز جزء علائم این بیماری است.
رنگ پوست نیز ممکن است تغییر کرده و قهوه ای مانند شود که رکود رنگدانه های پوستی نام دارد. این مشکل نیز از شکسته شدن رگ های خونی و تراوش خون به منطقه آسیب دیده ایجاد شود و در افرادی که به مدتی طولانی به این مشکل مبتلا بوده اند اتفاق می افتد.
معمولاً تشخیص این مشکل از طریق مشاهده قابل انجام است اما گاهی اوقات از طریق پروسه ای که فلبوگرافی (پرتونگاری از سیاهرگ ها) نامیده می شود. این عملیات کاملاً بدون درد یوده و در آن محلولی خاص را وارد جریان خون می کنند. آنگاه تصویر رگ ها را برای تشخیص اختلالات و ناهنجاری های موجود در جریان خون و فشار رگ ها، برمی دارند.
شیوه تشخیص دیگر استفاده از اشعه فرابنفش برای آزمایش جریان خون در شریان های اصلی خون در دست ها و پاها است. این شیوه اولتراسونوگرافی دوپلر نام دارد. فرابنفش، یکی از امواج صوتی با فرکانس بالاست. این عملیات با اعمال یک ژل محلول در آب در بدن انجام می شود و سپس یک ابزار دستی به نام ترانسدوکتور روی ناحیه مورد نظر کشیده می شود.
درمان واریس می تواند به سادگی استفاده از جوراب های کشی متراکم، کنترل وزن، انجام ورزش در سطح متوسط، اجتناب از ایستادن های طولانی مدت و بالا نگه داشتن پاها در صورت امکان باشد.
روش درمانی دیگر اسکلرودرمانی فشرده نام دارد. در این عملیات، نقاطی از رگ ها که جریان خون در آنها غیرعادی است، تشخیص داده شده و با تزریق مداوم ماده ای به نام اسکلروسانت، رفع می شود.
در موارد حاد، استفاده از عملیات جراحی که لیگاسیون یا بستن رگ نام دارد، ضروری خواهد بود. طی این عمل جراحی، یک یا دو شکاف بر روی رگ های واریسی ایجاد کرده و بعد رگ بسته می شود. اگر چندین قسمت رگ گسسته شده و خود رگ شدیداً آسیب دیده باشد، رگ (یا بخش اسیب دیده آن) معمولاً برداشته می شود. شکافی در زیر رگ واریسی ایجاد کرده، ابزاری انعطاف پذیر روی رگ تا شکاف اولیه کشیده میشود و بعد رگ را گرفته و برمی دارند.
اگر شما نیز به واریس مبتلا هستید، حتماً باید به دنبال درمان های پزشکی باشید. پرشک شما راه ها و روش های مختلف درمانی را به شما معرفی کرده و به شما برای مراقبت از وضعیتتان کمک می کند.
خطرات ترومبوز رگ های خونی
ترومبوز به وضعیتی الحاق می شود که در آن در رگ های خونی، به ویژه در ناحیه پا، لخته ایجاد می شود. این مسئله می تواند در سایر قسمت های بدن نیز اتفاق بیفتد. لخته های خون درون رگ ها معمولاً در ناحیه ران پا وخیم تر از لخته های ایجاد شده در قسمت های پایینی پا هستند. این مشکل با درد همراه بوده و اگر به ریه ها برسد مشکلات مختلفی را به دنبال خواهد داشت. اگر لخته موجود در یک رگ خونی قطع شده و در جریان خون شروع به حرکت کند، ممکن است به ریه برسد. این مشکل انسداد خون ریوی نام دارد که مشکلی بسیار جدی و خطرناک است و ممکن است منجر به مرگ شود.
این مشکل در افراد چاق و افراد بالای 40 سال شایع تر می باشد. دلایل این بیماری عبارتند از: سفرهای طولانی هوایی و سفرهای طولانی مدت با اتومبیل، قطار و ... یا نشستن های طولانی مدت.
علائم این مشکل: ورم کردن پاها، درد و ناراحتی در پا—این درد ممولاً در یکی از پاها احساس می شود و معمولاً در مواقع ایستادن یا راه رفتن رخ می دهد، احساس گرمای بیش از حد در قسمتی از پا که ورم کرده یا درد می کند، قرمز شدن رنگ پا.
اهداف اصلی در درمان این مشکل عبارتند از: جلوگیری از بزرگ شدن لخته ها، جلوگیری از قطع شدن لخته ها و رسیدن به ریه ها، کاهش احتمال ایجاد لخته های خونی دیگر.
تمرین دادن پاها هر یک ساعت یکبار می تواند از بروز این مشکل جلوگیری کند. در موقع رانندگی حتماً هر از چند گاهی به خود استراحت داده و از ماشین پیاده شوید و کمی راه بروید و یا در قطار و هواپیما از جای خود برخاسته و کمی قدم بزنید..
راه های پیشگیرنده دیگر عبارتند از:
از مصرف قرص های خواب آور خودداری کنید. این قرص ها فرد را دچار سکون و بی حرکتی کرده و احتمال لخته شدن خون را در شریان ها افزایش می دهد؛ لباسهای گشاد و راحت تن کنید؛ از چهارزانو نشستن به مدتی طولانی خودداری کنید؛ آب بدنتان را با مصرف کافی مایعات تامین کنید؛ از جوراب های مخصوص ضد واریس استفاده کنید. این جوراب ها فشار خفیفی در پا ایجاد می کند که البته عوارض جانبی خاصی هم دارند: اگر یکسره در طول روز پوشیده شوند در فرد ایجاد ناراحتی می کند، پوشیدن آنها مخصوصاً برای افراد سالخورده یا چاق کمی دشوار است، در فرد ایجاد گرما می کند.
برخی از پزشکان مصرف آسپیرین را به خاطر تاثیر رقیق کنندگی خون آن توصیه میکنند. البته مصرف این قرص برای کودکان مناسب نیست و ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. از اینرو مصرف آن حتماً باید با توصیه پزشک باشد.
اغلب در یک عمل جراحی میـتوان هـم لوزه ها و هم بافت
غیر طبیعی غدد فوقانی گلو (آدنوئید) را بـا هــم انجام داد.
هر چند شما با باز کردن دهان و نگاه کردن در آیـنه براحتی
میتوانید لوزه های خود را مشاهده کنید، اما غدد فـوقـانـی
گـلو قـابل مشـاهـده نیستند. پزشک برای مشاهده ی این
بافتها باید از آینه های مخصوص و یا نوسان سنج استفاده
کند.
آدنوئید چیست؟
به انبوهی از بافت های غده ای شکل که در گذرگاه میانی حفره ی خیشومی و گلو واقع شده اند، آدنوئید گفته می شود. این بافت ها که با نام علمی Nasopharyngeal Tonsils شناخته می شوند، از لوزه ها جدا هستند، و مانع ورود باکتری و ویروس به بینی شده و به بدن کمک می کنند تا با عفونت ها مبارزه کند.
برخی از پزشکان بر این باورند که این بخش از بدن پس از اینکه فرد به سن سه سالگی رسید، دیگر هیچ گونه نقش مهمی را در بدن بازی نمی کنند و اصلاً مهم نیستند و معمولاً تا سن 5 سالگی به کوچکترین حد خود رسیده و در داخل حلق قابل مشاهده نخواهند بود. می توان گفت تا زمانیکه شما به سن نوجوانی برسید، آنقدر کوچک می شوند که می توان گفت به طور کامل از بین می روند.
علائم این اختلال چیست؟
از آنجایی که این غده ها محل مناسبی برای ذخیره شدن جرم هایی که به بدن وارد می شوند، هستند، نسبت به عفونت ها از خود عکس العمل شدیدی نشان میدهند. از اینرو به محض ایجاد عفونت، متورم شده و برزگ می شوند. نشانه هایی وجود دارند که به واسطه ی آنها می توانید تشخیص دهید که لوزه سوم دارید:
اگر پزشک تشخیص دهد که شما دچار این اختلال هستید او به احتمال زیاد:
برای تشخیص هر چه دقیق تر، این امکان وجود دارد که پزشک آزمایش X-ray نیز برای شما تجویز کند. اگر لوزه ها عفونی شده باشند، پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی و یا حتی تزریق آمپول پنی سیلین را به شما توصیه می کند.
جراحی چه زمان لازم است؟
اگر با تجویز قرص و دارو عفونت موجود بهبود پیدا نکرد، و لوزه ها همچنان موجبات ناراحتی بیمار را فراهم می آوردند، پزشک راه حل جراحی را پیش روی بیمار قرار میدهد. این نوع عمل جراحی زمانی به بیمار توصیه می شود که یک و یا چند مورد از علائم زیر را تجربه کرده باشد:
این نوع جراحی زمانی الزام پیدا می کند که عفونت های لوزوی منجر به ایجاد عفونت های سینوسی و گوشی گردد. عفونت بیش از اندازه ی لوزه ها به گوش فشار آورده، جریان هوای طبیعی گوش را مختل می کند و در برخی موارد حتی منجر به از دست دادن شنوایی بیمار نیز می شود. به همین دلیل افرادی که به صورت مکرر دچار عفونت لوزه ها و نتیجتاً گوش می شوند، باید این عمل را انجام داده و سپس گوش خود را نیز شستشو دهند.
از آنجایی که در این عمل لوزه ها را نیز می توان درآورد، اگر شما با اختلالات لوزوی نیز همراه هستید، می توانید با مشورت با پزشک خود لوزه هایتان را نیز طی همین عمل جراحی خارج کنید.
در عمل جراحی چه کاری انجام می شود؟
در حین انجام عمل جراحی:
پس از برداشتن بافت هاى لنفاوى حلق و بینی (آدنوئید بردارى) بیمار در اتاق ریکاوری به هوش می آید.
در اکثر موارد نیازی نیست بیمار بیش از 5 تا 10 ساعت در بیمارستان نگه داشته شود. با این وجود اگر علائم اختلال در تنفس و یا خونریزی مشاهد شود، بیمار باید مجدداً به اتاق عمل بازگردانده شود. کودکان زیر 3 سال و افرادی که دارای بیماری های مزمن مانند صرع و یا فلج مغزی هستند، یک شب در بیمارستان بستری می شوند تا تحت نظر قرار بگیرند.
دوران نقاهت پس از عمل، معمولاً در حدود یک هفته یا بیشتر طول می کشد و در این مدت این امکان وجود دارد که بیمار دردهای شدیدی را احساس کند. از آنجایی که گلو برای مدتی زخم است و درد بسیاری دارد، بهتر است بیمار غذاهای نرم مصرف کند. بهترین گزینه های مواد خوراکی عبارتند از: بستنی، پودینگ، فرنی، و سوپ خنک.
پس از یک هفته بعد از عمل همه چیز باید به وضعیت نرمال خود باز گردد. محل بریده شده به مرور زمان بهبود پیدا می کند و مشکلی وجود ندارد که نگران آن شوید. اگر بافتی در عمل جراحی جا مانده باشد، ممکن است تورم پیدا کند اما معمولاً به ندرت ممکن است چنین مشکلاتی بوجود آید.
بعد از عمل جراحی علائم بیماری به سرعت از میان می روند و بیمار دیگر هیچ گاه با علائم گذشته مواجه نخواهد شد.
تشخیص آدنوئید
باید در نظر داشت که آدنوئید در برخی افراد کاملاً طبیعی است. اگر این غدد عفونی نباشند، پزشک معمولاً جراحی را به تعویق می اندازد، چراکه این احتمال وجود دارد که به خودی خود کوچک شوند.
زوال قدرت شنوایی چیست؟
از بـین رفـتن و زوال شنوایی به کاهش ناگهانی یا تدریجـی
قدرت شنوایی گفته میشود. برحسب دلیل آن، این مشکل
می تواند خفـیف تا حاد و همچنین برگشت پذیر، موقتی یا
دائمی باشد. از ایـن مشکـل بـه نام اختلال شنوایی نیز یاد
می شود که عدم شنوایی مادرزادی نـیز از جمله آن است.
در ایـن مقاله فقـط در مـورد زوال تـدریجـی شنـوایی صحبت
خواهیم کرد.
کاهش تدریجی شنوایی ممکن است همه سنین را تحت تاثیر قرار دهد. این مشکل سومین بیماری متداول دراز مدت میان سالخوردگان امریکایی به شمار میرود و تا %40 از افراد بالای 65 سال و %80 از افراد بالای 85 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.
ممکن است شما نیز دچار مشکل شنوایی (درواقع کاهش شنوایی) باشید و خودتان از آن بی خبر باشید، مخصوصاً اگر این بیماری به طور تدریجی در شما ایجاد شده باشد. اعضای خانواده یا دوستانتان اولین کسانی هستند که متوجه این مشکل شما می شوند. مثلاً، آنها ممکن است متوجه شوند که شما در فهم صحبت های دیگران مشکل دارید مخصوصاً وقتی چند نفر در آن واحد با شما حرف می زنند یا سروصدایی در محیط وجود داشته باشد مثل صدای رادیو یا تلویزیون.
کاهش قدرت شنوایی می تواند بر عملکرد شما در محل کار و خانه تاثیر بگذارد، همچنین امنیت فردی شما را نیز در مخاطره بیندازد. کاهش قدرت شنوایی چون باعث کاهش ارتباطات اجتماعی فرد می شود، می تواند منجر به تنهایی، افسردگی، و فقدان استقلال شخصی شود. اما ابزارهایی هستند که می توانند به شما در این زمینه کمک کنند.
علت بروز اختلالات شنوایی
در افراد بزرگسال، از جمله متداولترین دلایل و عوامل موثر در بروز اختلالات شنوایی عبارتند از:
سایر عوامل بروز کاهش شنوایی شامل جرم و چرک گوش، وارد شدن چیزی به درون گوش، بروز جراحت در گوش یا سر، عفونت گوش، پاره شدن پرده گوش، و سایر وضعیت هایی که روی گوش میانی یا داخلی تاثیر می گذارد، می شود.
علائم زوال شنوایی
برخی علائم متداول زوال شنوایی شامل احساس کر شدن و نشنیدن یا بسته شدن گوش می شود. ممکن است برای فهمیدن حرف های دیگران مشکل داشته باشید یا رادیو و تلویزیون را با دای خیلی بلند گوش کنید. سایر این علائم عبارتند از: زنگ زدن گوش، صدای غرش، صدای خش خش یا وز وز. حتی ممکن است دچار گوش درد، خارش گوش، یا تراوش ای از گوشتان شوید. همچنین ممکن است احساس کنید خودتان و اتاق دور و برتان می چرخد یا تکان می خورد، درحالیکه هیچ حرکتی ندارید (سرگیجه).
تشخیص زوال شنوایی
پزشک شما با پرسیدن سوالاتی درمورد علائمی که ممکن است مشاهده کرده باشید یا سابقه سلامتیتان و معاینه جسمی مشکل شما را تشخیص خواهد داد. اگر پزشکتان تصور کند که دچار این مشکل هستید، ممکن است از آزمون نجوا یا دیاپازون برای سنجش شنوایی شما استفاده کند. اگر این آزمایشات نشان داد که شما دچار اختلال شنوایی هستید، پزشکتان حتماً آزمایشات مفصل تری را برای تشخیص شدت این مشکل یا ناحیه ای از گوش که آسیب دیده، انجام خواهد داد.
درمان زوال شنوایی
برای درمان زوال شنوایی ناشی از سن یا ناشی از سروصدا، از ابزارهای مخصوص مثل سمعک استفاده می شود و به فرد آموزش داده می شود که چطور با کم شنوایی یا ناشنوایی زندگی کند، مثلاً توجه بیشتری به حرکات و اشارات افراد، حالت چهره، طرز ایستادن یا نشستن و تن صدا حین صحبت کردن داشته باشند. در سایر انواع اختلالات شنوایی، درمان مشکلی که منجر به از دست رفتن شنوایی شده باشد، مثل برداشتن جرم یا چرک گوش یا مصرف دارو در صورت وجود عفونت، می تواند شنوایی فرد را برگرداند.
پیشگیری از اختلالات شنوایی
می توانید با اجتناب از صداهای بلند مثل صدای ماشین آلات در محل کار، موسیقی بسیار بلند، یا صدا اتومبیل و موتورسیکلت بلند از بروز ناشنوایی مربوط به سروصدا جلوگیری کنید. درصورت نیاز می توانید از محافظ های گوش مثل گوش پوش استفاده کنید. برای جلوگیری از ناشوایی مربوط به بروز جراحت و اسیبدیدگی، از وارد کردن وسایل مختلف به داخل گوش خودداری کرده، هنگام رانندگی حتماً کمربند ایمنی خود را ببندید، موقع موتورسواری یا دوچرخه سواری از کلاه ایمنی استفاده کنید و از انجام سایر فعالیت های خطرزا خودداری کنید